top of page

SPIJT!

 

Auteur: Carry Slee

Datum van uitgave: 1996

Pagina's: 144

Thema's: Pesten, Dood

Verfilmd als Spijt! (2013)

Prijzen: Winnaar Jonge Jury 1998
             Genomineerd Kinderjury 10-12jaar 1997
             Winnaar Kinderjury 13-16jaar 1997

 

Ik vind dit het beste boek van Carry Slee. Spijt is een verhaal dat gaat over pesten. Tijdens dit verhaal kom je erachter wat voor grote impact pesten op iemand heeft. Ik vind dit boek vooral leerzaam. Je krijgt een goede indruk hoe pesten er aan toe kan gaan.

Ik vind de stijl van het boek heel erg bij het verhaal passen.

 

Het verhaal is goed te lezen, omdat er niet veel moeilijke woorden inzitten en de zinnen niet te lang zijn. Hier en daar wordt er wel wat gescholden, maar het is niet vervelend om te lezen en het past bij de situatie.

 

Het boek roept veel emoties bij mij op. Ik had zo veel medelijden met Jochem, omdat de pestkoppen steeds verder gingen. Het boek is echt een tranentrekker. Dit boek heeft ook een duidelijke boodschap: Doe iets!! Ik vind het goed dat aan het eind van het verhaal de pestkoppen met hun neus op de feiten worden gedrukt.

 

Het beste van het boek, vind ik dat het heel erg realistisch overkomt. Het is een voorbeeld van hoe pesten er aan toe kan gaan. Ik denk ook dat het een boek is dat docenten moeten lezen, zodat ze weten  hoe het er in een klas aan toe kan gaan. Meestal zijn de docenten er helemaal niet van bewust en komen ze er pas achter als het te laat is. Ik vind dat dit door iedereen gelezen zou moeten worden. Pesten komt nog te vaak voor en dat is een goed voorbeeld van hoe het af zou kunnen lopen.

 

Als ik vergelijk met de film en het boek, vind ik persoonlijk de film beter. Je kunt je dan net iets beter inleven in het verhaal en je krijgt net een beter beeld, omdat je dit ook voor je ziet. Er zitten verschillen tussen de film en het boek. Zo is Jochem in de film bijvoorbeeld verliefd op Vera en in het boek is dat niet zo. Ik raad daarom aan om zowel het boek te lezen, als de film te bekijken!

 

 

 

 

 

 

 

Gemaakt door Amber van den Hoek

Bron: Het boek

bottom of page