top of page

ROOD ALS BLOED

schrijver:            S. Simmuka

uitgever:            Hasselt bv

jaar van uitgave:  2013

pagina's:             204

leeftijd:               15+

 

“Er was eens een meisje dat leerde bang te zijn.”

 

Flaptekst:

Het is de koudste winter in decennia, de straten van de stad zijn bevroren en bedekt met een witte laag sneeuw. De zeventienjarige Lumikki Andersson doet wat ze altijd doet: onopvallend naar school gaan en zich niet inlaten met andermans zaken. Maar die strategie wordt danig op de proef gesteld als ze toevallig een hele hoop briefjes van vijfhonderd euro aantreft in de donkere kamer van haar middelbare school. Waar komt al dat geld vandaan? En die rode vlekken op de briefjes? Voor ze het weet, wordt Lumikki meegesleurd in een levensgevaarlijk spel van rijke jongeren, drugshandel en internationale criminelen. Het is de koudste winter in decennia, en niets kleurt zo rood op witte sneeuw als bloed.

 

Dit boek is het eerste deel van de “Snow White Trilogie”. De trilogie heet zo, omdat er een aantal verwijzingen zijn naar het sprookje. Er worden af en toe verbanden gelegd tussen sneeuwwitje en Lumikki. Het boek begint ook met een verwijzing naar het sprookje, wat het verhaal fantastisch inluidt.

…. “Terwijl ze daar zo zat en uit ’t raam keek, stak ze zich met de naald in haar vinger, en er vielen drie druppels bloed in de sneeuw. De rode druppels staken zo mooi af tegen het wit, dat de koningin zei: ‘Had ik maar een kindje, zo wit als sneeuw, zo rood als bloed, en zo zwart als ebbenhout’.”

 

De hoofdpersoon in dit verhaal is Lumikki. Ze komt heel stoer over, maar heeft tegelijkertijd ook een gevoelige kant. Wat jammer is aan dit verhaal is dat je niet zoveel te weten komt over haar personage. Ze is een beetje geheimzinnig, maar dat verhoogd de spanning in het verhaal. Vooral de actie momenten worden uitgebreid beschreven.

 

 “Ze keek naar een hoekje van een bankbiljet, waar dezelfde roodbruine kleur zat. Op dat moment wist ze wat er voor storends in de lucht had gehangen. De geur van oud bloed.”

 

Het verhaal is absoluut geen sprookje, maar ik vind de verwijzingen naar sneeuwwitje erg origineel. Het verhaal leest heel goed mede door de  vlotte schrijfstijl, maar ook zeker omdat het zo spannend is. Het enige wat ik een beetje jammer vind, is dat ze niet heel erg diep op het verhaal in gaat. Het is een beetje oppervlakkig. Gelukkig weerhoudt het je er niet van om dit boek zo snel mogelijk uit te lezen.

 

Als je dit boek echt leuk vond, dat heb je ook de mogelijkheid om deel 2 (zo wit als sneeuw) en deel 3 (zo zwart als ebbenhout) te lezen!!

 

bron: flaptekst 'Rood als bloed'

        young-adults.nl

 

 

gemaakt door: Kika

 

bottom of page