GIFTIGE WOORDEN
Auteur: Maite Carranza
Vertaling vanuit het Spaans: Pieter Lamberts en Joan Garrit
Oorspronkelijke titel: Paraulus Emmetzinades
Uitgever: A.W. Bruna Uitgevers B.V.
Datum van uitgave: 10 mei 2011
Leeftijd: vanaf c.a. 14 jaar
En ineens besef ik dat ik helemaal niet kan bellen. Dat kan niet, dat kan niet, dat kan niet! Ik weet niet of ik het gegild of gedacht heb. Het maakt ook niet uit, niemand kan me horen. Ik zit in een raamloze kelder van vijftien vierkante meter die is uitgegraven onder de fundamenten van een huis tussen de velden. Een oude wijnkelder met hardstenen muren, die met kurk geluiddicht is gemaakt, die geblindeerd is, en waar het altijd vijftien graden is. Misschien ideaal voor wijn, maar nu is het mijn graf. Er wonen geen mensen in de buurt. Ik ben verdwenen zonder getuigen, zonder aanwijzingen. De aarde heeft me opgeslokt, en niemand weet dat ik nog leef. Barbara heeft een door geweld getinte jeugd gehad, maar doorgrondt nog niet werkelijk het misbruik dat ze heeft ondergaan. Ze heeft verwarrende gevoelens van haat en liefde jegens degene die haar gevangenhoudt, want hij is haar enige connectie met de buitenwereld en hij houdt haar immers in leven? Ontdaan van alles, blijkt het kleinste menselijke contact toch van waarde. Carranza laat in Giftige woorden moeiteloos spanning en tempo in het verhaal oplopen, om met een spectaculaire finale te eindigen. De directe aanleiding voor haar om dit boek te schrijven waren de in de media uitvoerig besproken gevallen van Natascha Kampusch en Elizabeth Fritzl. Zij werden lange tijd gegijzeld.
Giftige Woorden is een spannend boek. Het is wel een heftig verhaal en het zet je aan het denken omdat dit over een leeftijdsgenoot gaat. Als je het boek leest wordt je snel op een verkeerd been gezet. Het einde loopt dan ook verrassend af!
Het boek is heel realistisch geschreven. Je leeft echt met de personages van het boek mee. De schrijfwijze van Carranza is heel erg ingetogen en actueel. Spanning en Angst zijn de de grootste onderwerpen in dit verhaal. Barbara wordt tussen haat en liefde geslingerd.
Op een bepaald moment krijgt ze de kans op een signaal af te geven naar de buitenwereld. Dit signaal wordt te laat ontdekt en de gevolgen zijn dramatisch. Dit vond ik zelf het spannendste moment in het boek, want het einde is tenslotte de ontknoping.
Carranza heeft geprobeerd om seksueel misbruik aan de kaak te stellen en naar mijn ideel heeft ze dat op een toegankelijke manier gedaan. Het boek is goed te begrijpen.
Het is een boek waarvan je gaat nadenken en het is zeker de moeite waard om het te lezen!
Gemaakt door Amber van den Hoek
Bron: Het boek