DE HONDENETERS
Auteur: Marita de Sterck
Uitgever: Querido
Plaats van uitgifte: Amsterdam
1e druk: 2009
Druk gelezen: 5e druk (2014)
Aantal pagina’s: 197
Thema’s: Vlaanderen - Wereldoorlog I - Honden – Weglopen
December 1917. In de ijskoude Oorlogswinter loopt Victor weg van huis om zijn hond te gaan zoeken. Uit zijn vaders bureau steelt hij naast een mes en geld ook een pak brieven van zijn broer, die in West-Vlaanderen aan het front zit. Victor volgt het pad van de hondenvangers, langs de verraderlijke rivieren en moerassen. In de ruige, verarmde Rupelstreek ontmoet hij het schoonste meisje van de wereld, brutale straatmadelieven, de vrouw met de baard, en … de hondenslachter van Boom.
Ik vind dat je door het boek te lezen een duidelijk beeld krijgt van hoe het er in tijden van oorlog aan toe ging. Het verhaal is erg realistisch. Je wordt als het ware meegenomen in tijden van oorlog. Dit komt vooral omdat het verhaal heel gedetailleerd is geschreven. Je kunt je daardoor ook goed verplaatsen in de hoofdpersoon. Want als jij Victor was, zou je ook op zoek gaan naar je hond.
De personages zijn heel duidelijk beschreven. Je komt erachter wie welke rol speelt. In dit verhaal zie ik Victor als ‘held’ en Prosper als ‘Antiheld’. Dit komt vooral doordat Victor ook de hoofdpersoon is en hij niets kwaad in de zin heeft. Prosper vergaat van de honger en eet, daarom honden. Zo wordt er bijvoorbeeld dit in het verhaal verteld:
’Met zijn linkerhand streelde Posper de flank van de hond terwijl hij met zijn rechterhand achter zijn rug de grote houten hamer greep. Minstens vierhonderd honden had hij zonder aarzelen een klop van de hamer gegeven. Maar nu verkrampten zijn vingers.’
Prosper was dus in eerste instantie wel van plan om de hond te vermoorden en vervolgens op te eten. Hij is niet 100% een Antiheld, want blijkbaar doet hij dit uiteindelijk niet.
Ik denk dat Victor liever dood zou gaan dan zijn eigen hond zou eten. Daarom zie ik Victor als held.
Het verhaal heeft een schrijversperspectief, maar het is wel afwisselend. Zo vertelt de schrijver in het begin van het boek een verhaal over Prosper en daarna een verhaal over Victor. Dit vind ik heel erg leuk, want zo zie je het verhaal van 2 kwanten.
De stijl van het boek vind ik jammer genoeg vervelend lezen. Het verhaal speelt zicht af in België en het accent is in het boek Vlaams. Zo staat er bijvoorbeeld dit:’Ge beseft zelf niet hoe schoon ge zijt en dat maakt u nog schoner.’ Ik vond dit heel erg vervelend lezen. Aan de andere kant waren de zinnen niet al te lang en stonden er niet veel moeilijke woorden in. Daardoor was het wel leesbaar.
Ik vind De Hondeneters een leerzaam boek en ik raad het daarom wel bij iedereen aan, ondanks dat er Vlaamse citaten in zitten.
Gemaakt door Amber van den Hoek
Bron: Het boek