BUITEN ZINNEN
Auteur: Mel Wallis de Vries
Uitgever: The House of Books
Datum van uitgave: 2007
Thema’s: Verdriet, Vriendschap en Dood
Aantal Pagina’s: 223
Leeftijd: Vanaf c.a. 15 jaar
Let op!: In mijn recensie staat een citaat van een deel van de ontknoping. Mocht je het einde nog niet willen weten, raad ik je aan om het citaat niet te lezen.
Het verhaal is eigenlijk in 3 stukken te verdelen. Je hebt het begin waarin gelijk wordt verteld dat Karlijn een ongeluk heeft gehad. Je hebt de stukken waarin je leest wat Karlijn in haar dagboek schrijft. Tenslotte heb je ook nog de stukken die je ziet vanuit het perspectief van Eva. Ik vind persoonlijk de stukken van het dagboek van Karlijn het beste, want je leest hier over haar nachtmerries met de enge man. Door te stukken in het dagboek kom je er ook achter waarom Nout niet over Karlijn wil praten en waarom Puck opeens zo raar doet tegen Karlijn. Je komt er ook achter dat Joost niet de persoon is waarvan Karlijn had gehoopt dat hij dit wel zou zijn. Het gaat Joost jammer genoeg alleen maar om seks.
Buiten zinnen vind ik een super spannend boek. Het spannendste stuk vind ik als Eva naar het huis van Steven gaat en tot de ontdekking komt dat er een wit busje in de tuin staat. In het volgende citaat lees je wat Eva doet als zij het busje ziet:
“Ik voel mijn hart stilstaan. Een wit busje. Karlijn was met een wit busje aangereden. Maar er zijn zoveel witte busjes. Dit hoeft niks te betekenen. Ergens in mijn achterhoofd zegt een stemmetje: misschien kun je beter weggaan. Maar dat doe ik niet. Ik open het portier, ga op de bestuurdersstoel zitten en knip het lampje van de achteruitkijkspiegel aan. Alle lucht ontsnapt uit mijn longen. Overal hangen foto’s van Karlijn. Op het dashboard, aan de portieren, tegen het dak. Ik zie Karlijn roken. Ik zie Karlijn op straat met haar vader. Ik zie Karlijn in bed terwijl ze slaapt. Ik zie verdomme heel Karlijns leven in wazige, waarschijnlijk stiekem genomen foto’s. Sommige kiekjes zijn doormidden gescheurd, op andere foto’s staan scheldwoorden geschreven. Trut, hoer, kutwijf. Ik kokhals en druk mijn hand voor mijn mond, maar ik kan het niet meer tegenhouden. Op de bijrijdersstoel geef ik over. In grote bittere golven, totdat er niks meer in mijn maag zit. Ik hap naar adem en ga trillend recht zitten. Het braaksel kleeft aan mijn spijkerbroek en klontert in mijn haren. Ik snap het niet. Of misschien wil ik het wel niet snappen. Is Steven hiervoor verantwoordelijk? Mijn Steven? Die zo lief voor me was? En die ik blind vertrouwde? Opeens houdt de muziek op. Ik hoor iets kraken. Verschrikt kijk ik over mijn schouder. Steven staat achter me…’
Wil jij weten hoe dit afloopt?
Dan raad ik je zeker aan om dit boek te lezen. Het is een super spannend verhaal en je leest het in één klap uit!
Gemaakt door Amber van den Hoek
Bron: Het boek