ANA
Auteur: Ginny Mooy
Uitgever: Manteau
Datum van uitgave: juli 2010
Thema’s: echtscheiding, pesten, pubertijd en eetstoornissen
Aantal pagina’s: 267
Leeftijd: geschikt vanaf c.a. 13 jaar
Korte samenvatting
Ana's leven wordt overhoopgehaald als haar ouders uit elkaar gaan. Ze moet verhuizen en naar een nieuwe school gaan. Tot overmaat van ramp heeft haar vader meteen ook een nieuwe, veel jongere vriendin, Kira. Kira is mooi, blond en slank, en haar vader vergelijkt Ana constant met haar. Als ze ook nog op school gepest wordt en de jongens opmerkingen maken, wordt Ana vreselijk onzeker. In de zoektocht naar zichzelf raakt ze geobsedeerd door haar lichaam. En door de perfect slanke Kira, die anorexia heeft. Zal ze, als ze de controle over haar lichaam terugwint, ook haar leven terugkrijgen?
De schrijfster
Ginny Mooy is schrijfster, antropologe, en grafisch ontwerper. Inmiddels woont en werkt Ginny ruim negen jaar in Sierra Leone, waar ze onderzoek doet naar de gevolgen van extreme geweldpleging, reïntegratie van (en de daarmee samenhangende positie van vrouwen) in de naoorlogse samenleving. Ginny volgt in Sierra Leone de lange termijn reïntegratie van voormalig kindsoldaten voor verder onderzoek. Over haar eerste onderzoek schreef Ginny de roman 'De wil om te doden'. In April 2009 verscheen Ginny’s tweede boek 'Moordjongens'. Een boek voor jongeren vanaf 12 jaar, gebaseerd op waargebeurde verhalen en situaties.
Als je hierin geïnteresseerd bent kun je eens een kijkje nemen op haar site:
Recensie
Het boek Ana is perfect voor om te lezen als je 13 jaar bent. Het boek leest heel snel weg en je wordt er in mee gesleurd.
Ik werd op twee momenten in het boek echt meegesleurd. Het eerste moment was toen Ana zelfmoord probeerde te plegen. Ik vraag mezelf dan af: ‘Heb je het zo zwaar en zie je dit echt als laatste oplossing?’ Ik kan me aan de ene kant goed hierin verplaatsen, want als je zo onzeker bent, pest wordt en met zo’n rotvader om moet gaan zou ik er zelf ook niet meer een positieve draai aan kunnen geven. Aan de andere kant denk ik Ana hier beter met iemand over had kunnen praten. Als je aan iemand anders vertelt hoe jij je voelt kan diegene je misschien helpen of tenminste proberen op te vrolijken.
"...en gaat naar haar slaapkamer. Daar trekt ze alle Thinspiration-foto's van de muur. 'Weg met anorexia', zegt ze hard op. 'Ik neem voorgoed afscheid van je.' In haar hoofd maakt ze plannen voor haar nieuwe schooljaar en haar nieuwe begin. Ze gaat eroverheen komen, dat weet ze zeker. Ze wil gelukkig zijn.
Geen obsessies en onzekerheden meer. Maar in haar achterhoofd knaagt een stemmetje. 'Nothing tastes as good as thin feels' Ze weet dat het niet waar is. Maar ze weet ook dat het heel moeilijk zal worden om daar afscheid van te nemen."
Dit is het volgende stuk wat mij er aangreep. Het moment waarop Ana besloot om te veranderen. Het moment waarop ze besefte dat het zo niet langer kon. Dit is het stuk waar ik de positieve kant zag en daarom sprak het mij erg aan. Na alle tegenslagen een kleine sprankeling van hoop. Maar is dit haar ook werkelijk gelukt?
Om hier achter te komen raad ik je natuurlijk aan het boek te lezen.
Mocht je informatie willen over eetstoornissen kun je terecht op de volgende site door op de button te klikken.
Hieronder vind je een samenvatting van het boek. (Je kunt hier eventueel ook het boek bestellen.)
Gemaakt door Amber van den Hoek
Bron: Het boek